KARMAŞAbir gün bir el uzanır, dokunur tenine parmaklarının arasından görünen şefkati sarar ansızın uzunca yolculuk görmüş bedenini. yakınlaştığını hissettiğin anda epiyceyol almıştır zaten senden uzağa. uzakki;sözde belki uzakki bakamadığın gözlerde. ele avuca sığmaz kaderin pişkinliği dur durak bilmez yıkıldığı hayaller sayesinde. düştüm;hıçkıran gözlerim şahit olsunki düştüm;en dibe. hayatın karmaşasını kendime uıydurdumda bedenini bulamadım. ne aşk ,nede bir dost acısı yıkar adamı,çaresizlikten başka. öyleki kendine kalamıyor insan sessizliğin ortasında. bir ben desem birde o derin uyku halimi, yada ne ben ne sen;bilinmez galibi.. |
bedenini bulamadım.
Hayata da karmaşasına da hepimiz bir gün alışıyoruz önce kabullenip sonra da bir kılıf arıyoruz...
bir gün bir el uzanır,
dokunur tenine
parmaklarının arasından görünen şefkati sarar ansızın
uzunca yolculuk görmüş bedenini.
Yolculuk sonunda hasretle kucaklaşmaktan güzel ne olabilir ki özlemlerin bitiği o anda...Hiç bir zaman bu anı kaybetmemeniz ve çaresizliğe düşmemeniz dileğiyle...