BEKLEYİŞbüyük evlerin ufak tefek, solgun ve sarımsı renkli yaşamlarında ansızın düşüverir bakışları yere; saatler ikindiyi vurduğunda. bir kadın suretimi, ya da bir surete bakmak mı birikmiş suda. sular ki düşen yaprakların birleştiği o korktuğum, her geçişimde aklımı kaçırtan sessizliğinde. eskiyen ben miydim yoksa büyük evlerin renkli duvarları mıydı? kaç sokaktan tokmak sesi gelirdi ki nalları döven. ya da hangi acı büyütebilirdi ki beni gündoğumundan batana kadar. hangi endişe uykudaki huzur kadar sakin; ve ölüm sessizliğinde gelen ayrılış olurdu.. |
kaleminiz daim olsun
saygılarımla...