Ey canımın canı
Ey canımın canı
ey benim canımın canı candan öte yol var mı söyle yolunda devirdim dağları ezip düzleri geldim gecelerde sakladım özlemini paylaştım ayla yıldızla karanlığı gündüz ettim hicranı heyecanımı avare oldum bu berduş şehirde bir bardak sıcak çayın demini mey eyledim sarhoşluğuma kalabalıklar sürükledim peşine arandığım yüzler eşliğinde bilmezsin içimdeki boşluğu dolu zamanların taşmışlığında belki de seni çok üzdüm, belki insan en çok sevdiğini üzermiş lakin gülmüyor yüzüm bitmiyor hüznüm Coşkûnî |
özlem dolduğumuz
kızdığımız da
elbet insanın sevdiğine geçer nazı
az geç kaldım bu gün
koşa koşa okuyorum güzel kalemlerinizi
sonsuz sealm ve saygımla hocam