VUSLATA ÇEYREK KALA
Suya hasret kalan topraklar gibi
Dallarda kurumuş yapraklar gibi Göndere çekilmiş bayraklar gibi, Beni bende deme bende değilim. Güllerin dalında bülbüller öter Bakımlı yerlerde çiçekler biter Bu ayrılık dersen ölümden beter, Beni bende deme bende değilim. Günden güne erir bedende yağlar Uzak diyarlarda nehirler çağlar Garibe yol vermez amansız dağlar, Beni bende deme bende değilim. Bir türkü tuttursam içinde naz var İlkbahardan sonra gelecek yaz var Meydanda çalınan koca bir saz var, Beni bende deme bende değilim. Aklımdan çıkmıyor dervişin sözü Çiçekler kaplamış bayırı düzü Neyleyim baharı neyleyim güzü, Beni bende deme bende değilim. DOĞANAY’ım tekmil kuşlar uçuyor Kötünün yanından herkes kaçıyor Şimşekler çaktıkça korku saçıyor, Beni bende deme bende değilim. Kemal DOĞANAY |
okudum. Selam ve saygılarımla hoşçakalın.