Zaman ansızın oturur
Anlık dediğin yaşantıların üstüne
Öylesine gelip geçecek bir hikâyeyse
Yazma onu
Anı defterine


Çok zaman bilirim anla sızıyı birleştiren
Ansızın hecelerden
Zamansız dizelere giden
Arafta yelkovanı bulup takip ederken
Kaybolmuş çakıl taşları üzerinden
Yaz kendine
yaz gelince yeninden
yeni bir düzen


Korkma
çok değil vakit ertelemen
Üç ayı hesaplamazken seneler geçer / içinden
Aşka yazılır
pusulanda kaybolur düşüncen
Bulamaz bir sen olursun /deliren
Bir de ayakların yorulur
hani dersin oldu
Leyla yüzünden


Ah Leyla
Zamanın hangi dilime yaslandın sen
Ve fakat /mecnun arafta başlamıştı hikâyen
Yani ağlar Leyla
Araf öncesi bir yerden
Sen gidersin ardından inceden


Vaktini böl çarp
bu olsun muhaseben
Mutabık olduğun kaç gün varsa önceden
Yeni çıkana ekle
Duyulur belki sağır seslenmen


Çok kişi tanıdım ben


Elleri kulaklarında kendini duymaktan men eden
Ve sen ansızınlığı oturttuğun gönül bahçenden
Bekle
geçen olur belki Leyla
veya mecnun olursun arafta
Yâda biten olur hikâyen
Bekleme
Araf bilinmez bir evren