Ansızın ArafZaman ansızın oturur Anlık dediğin yaşantıların üstüne Öylesine gelip geçecek bir hikâyeyse Yazma onu Anı defterine Çok zaman bilirim anla sızıyı birleştiren Ansızın hecelerden Zamansız dizelere giden Arafta yelkovanı bulup takip ederken Kaybolmuş çakıl taşları üzerinden Yaz kendine yaz gelince yeninden yeni bir düzen Korkma çok değil vakit ertelemen Üç ayı hesaplamazken seneler geçer / içinden Aşka yazılır pusulanda kaybolur düşüncen Bulamaz bir sen olursun /deliren Bir de ayakların yorulur hani dersin oldu Leyla yüzünden Ah Leyla Zamanın hangi dilime yaslandın sen Ve fakat /mecnun arafta başlamıştı hikâyen Yani ağlar Leyla Araf öncesi bir yerden Sen gidersin ardından inceden Vaktini böl çarp bu olsun muhaseben Mutabık olduğun kaç gün varsa önceden Yeni çıkana ekle Duyulur belki sağır seslenmen Çok kişi tanıdım ben Elleri kulaklarında kendini duymaktan men eden Ve sen ansızınlığı oturttuğun gönül bahçenden Bekle geçen olur belki Leyla veya mecnun olursun arafta Yâda biten olur hikâyen Bekleme Araf bilinmez bir evren |