Tasfiye etmeliyim hayatı: metruk hanelerde saklı hazan makamında kekremsi acılardan çıkıp da yola varmayı arzuladığım şehrin üçüncü yakası ve ben bir vapur olmanın keyfini sürüyorum:

Adım Paşabahçe:
Mısır püskülü saçları var rüyamdaki çocuğun,
Adım İstanbul misal.
Masallar g/örüyorum haczedilmiş o iki yakasında şehrin
Olası elbet gelmezken iki yaka/m bir araya
Ve işte tetiklendi arayışım
Tartaklandı da ruhum
Taziyelerimi sunuyorum canlı ölülerime.

Sırdaşım bir iklim
Sinmedim de ben insanların nazarında
Kaykıldığım şu meal
Yüreğin çeperi olsa olsa hayal
Yüklü dünyamdan firar ettiğim gerçekler
Düşünmeden sevdiğim
İyi kötü kendime içerlediğim
Hicvinde doğanın
Titri belki de mizacımın
Tinimde saklı acı ve kaygı ve dolunay.
Adım ne mi?

Bir şehirsem şiirler ördüğüm
Bir şiirsem şehre duyduğum aşkın
Yansıması ve yankısı sözcüklerim,
Yâd ettiğim
Yar bildiğim
Dost edindiğim
Bir iki ve üç
Ve tıp
İşte uyandım, sevgili yabancı.

Ve sen ve sen
Biz olmaya öykündüğüm onca insan
Ahalisi yüreğimin
Seferberlik ilan ettiğim günün gecesi
Öldürdüğüm nefsim
Aşka düştüğüm ve güzel Rabbim
Ve canım neslim
İklimlerden dua,
İkilem yüklenmediğim
Başım gözüm üstüne sevdiklerim
Yalan olsa bile gözümün içine baka baka söylediklerinin
Farkında olsam ne ki?
Ben dost bildim tüm sevdiklerimi.