SENİN TENİN BAHAR KOKUSU
hadi bırak kendini martıların kanatlarına
senin tenin bahar kokusu bir dalga boyu gibi vurmuşsun kıyıya ama koşar adım ama yaya vakti araklayan ahize küsmüş sanki konuşmalara öcü gibi geceler hıçkırarak kan kusmuş kırılgan bir ümitti içimizde biriktirdiklerimiz sıva tutmaz sevdaların dur durak bilmeyen manevralarında rahatlamıyor artık yürek kelek üstüne kelek anlamıyorlar ne seni ne de beni yaşamın geçit vermeyen yapılanmalarında bağırasım çıldırasım ağlayasım geliyor yokluğunla kör ebe oynamaktan bir hal oldum gel artık sana haddinden fazla ihtiyacım var |