Onlar ki kimisi çocuk
Kimisi bebekti
Her biri birer umut
Her biri birer gelecekti
Topraktaki tohum misali
Boy verip büyüyecekti
Zulmün kol gezdiği
Bir anda
Yaşama dediler elveda

**

Nasıl kıydılar çocuklara
Sırtında okul çantası
Minnacık adımlarla
Düşeceklerdi okul yoluna
Ve düşe kalka
Güle oynaya
Hayatın baharında
Yaşama derlerdi merhaba

**

Kimbilir belki
Çocuklar ölmesin
Şeker de yiyebilsin
Veya bir daha
Halepçeler olmasın
İnsanca yaşansın diye
Ellerinde kağıt kalemleri
İmza için
Kapı kapı gezelerdi

****

Onlar birer çocuk
Birer bebekti
Belki Birleşmiş Milletlerden
Veya Avrupa Konseyi’nden
Ellerinde mikrofon
Halepçe’nin
Hesabı sorulsun
Diye kürsüden seslenirlerdi

*****

Belki bir daha
Halepçeler olmasın
Çocuklar ölmesin diye
Kendi geleceklerini
Kendi eleriyle çizerlerdi
Belki de Halepçe katillerini
İnsan Hakları Mahkemesi’nde
Mahkum ederlerdi

******

Belki ellerinde
Barış bildirileri
Yüreklerde
Kardeşlik sevgisi
Savaşa hayır derlerdi
Ya da ellerde
Kazma kürekleri
Halepçe Meydanı’na
Halepçe anıtını dikerlerdi

Muzaffer KALABA