Göğsümün içinde yanık olunca
Anladım olaya tanık olunca
Bi ara masada sanık olunca
Gerçeği saklamış susan el sandım

Ağzını doldurdu üfürdü geçti
Bağrıma dokunan esen yel sandım
Bir anlık kızgınlık küfürdü seçti
Bıçağı bilenmiş kesen dil sandım

Çok burun kapattı kokmuş yeleği
Uçamaz göklerde kırmış teleği
Güneşi ters dönmüş şaşmış feleği
Başını indirmiş küsen gül sandım

Bir fayda vermiyor istersen bağır
Gelde içime sor yanıyor bağır
Kelamlar anlamsız kulaklar sağır
Beynimi tırmalar basan zil sandım

Bundan böyle denge bulmaz ayarım
Gönül kırmaları  kasıt sayarım
Bakışlar tek yönlü bu ağaç yarım
Gövdeden ayrılmış noksan dal sandım

Bu dünya döndükçe sevgim var olmaz
Yaralı yürekten artık yar olmaz
Gönül kırık ne söylesen kâr olmaz
Zehirli çiçeği kusan bal sandım

Yakıp yıkmakmıdır nedir emelin
Binayı taşımaz bozuk temelin
Yapmacik görünür şeklin şemalin
Yüzün gülümserken tasan bol sandım

Bir bahtsızdan yara aldık tebersiz
Yüreksizden vurgun yedik habersiz
Aras’ım der tüm sözlerim kibirsiz
Boyunda uzamış seksen kol sandım

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
Söke/Aydın