YÜREKTEN BENİ
Anlatmak isterim, derdimi şöyle.
Dinleyen olmaz, yürekten beni. Ararım gerçek dost, temizce şöyle. Anlayan olmaz, yürekten beni. Herkes ayrı, ayrı, telden çalıyor. Kimisi boş sözle, yürek yoruyor. Bazen’ de ömürden, ömür alıyor. Bir gören yoktur, yürekten beni. Gece dost bana, gündüzüm kayıp. Kalbimi alırlar hep, göğsümü yarıp. Baykuşlar ötüyor, haneme konup. Teselli etmezler, yürekten beni. Susarım hep bir şey, bilmez sanırlar. Konuşsam her gün, düşman olurlar. Dönünce’ de tam sırtımdan vururlar. Yaralar canlar, yürekten beni. Nafile konuşulan sözler, hepsi boşuna. Gelmedik dert, çile, kalmadı’ ki başıma. Yalnızmış diye yazsınlar, mezar taşıma. Can dediklerim vurdu, yürekten beni. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |