Nefes almayı yaşamak sandılar!
Nefes almayı yaşamak sandılar!
Mutluymuş gibi güldüm, Yaşlanmış yüzüme baktılar. Ne vakit birkaç kelam döktüm, Sesim duyulsada anlamadılar. Yavaş yavaş tükendi ömrüm, Onlar beni yaşıyor sandılar! Her akşam tekrar tekrar ölüyorum! Mezar taşıma bile bakmadılar. Sessizce bir köşede bitiyorum! Gelip kolumdan tutmadılar. Cam bir vazoyum düşüyorum! Düşersem kırılırım, ölürüm biliyorum! Varmak üzeriyim son deme, görüyorum! Tutun! Tutun beni! Gidiyorum! Çığlıklarım yüksek değil biliyorum! Duyun beni, duyun ne olur ben ölüyorum! Onlar! Onlar beni duymadılar! Onlar beni yaşıyor sandılar! Onlar! Nefes almayı, yaşamak sandılar! |
Kutladım kalemini ve eserini
Her zaman ki gibi güzeldi eserin
Şiirle kal, sevgiyle kal vede hoşça kal