Bilinen dünyanın sonuna mektup
Bir elimde çıngıraklı oyuncak
Diğer elimde gözleri kapalı annemin eli Çok fazla nara, çok fazla insan, dolu gözleri Anlamıyorum bu koşuşturmayı, bu endişeyi Kırmızı bir ışık ve sirenler Hiçliğin içinde kafamın içinde dönenler Henüz anlamını bilmediğim kelimeler Kendine ev bulmuş, sahiplenmiş bütün dehşeti yüzler İnsan ırkı ıstıraba ırgat halde İmkânsız isteklerine esir bir çare İsmimi Barış koydular, coğrafyam savaşa gebe Anlıyorum öleceğimi, doğabildiğime göre. |