Şükür
Rızka tamah etmekten aklayan hür nefestir
Bizim olmayan malı, yığarken Rahman dedik Miras olan kalpleri saklayan nur kafestir İnanca küçük leke, değerken Rahman dedik Adalet icap gelir, kurulmuş mizan ile Kulaklar şen şakraktır, okunan ezan ile Baş yastıkta rahatsa, hayati düzen ile Sehet vakti güneşle doğarken Rahman dedik Gerçeğe iman ettik evvel sakındık hiçten Emirleri anladık, düşüvermedik güçten Beyin huşu halinde, tekbir sesi en içten Rükuya giden beli, eğerken Rahman dedik Gökte yanan güneşe çıra demek olur mu Allah’tan gelen derde yara demek olur mu Görünen beyaz süte, kara demek olur mu Kandan ab-u hayatı, sağarken Rahman dedik Hiddetli beyinleri tutup sinede ezdik Gariban fukarayı en zor gününde sezdik Gönül helâl yönünde baş önümüzde gezdik Nefs-i emmare bizi, boğarken Rahman dedik İSHAK ARAS ishakaras (mihman) Söke/Aydın Acınası halimizi Rahman’a arz ettik. Çok zamanlar elbette fazla ileri gittik. Göz yaşları içinde tam da diyorken -bittik-.. Ellerimizi açıp huşuyla Rahman dedik.. neneh Toprağın bereketi Rabb’ten gelen rahmette Bolluk ve bereketi dilden çıkan şükrette İnkar eden kulların hesap verir ahrette Gökten düşen damlalar yağarken Rahman dedik.. Kardelen 1 Yazma gücünü veren biz mi sandın kaleme ? Bir ulvi güç değil mi son veren her eleme İnsan ki bir damladan halk olurken âleme Bir zerreye bin dünya sığarken Rahman dedik. Mirim |