Korkaktık biraz.
Söylemeye korktuk.
Söyleyecek kelimeleri bulmuşken,
söylememeyi seçtik.

Bencildik biraz.
Yalnız bıraktık sevdayı.
Ne sen baktın
ne ben.

Yüzsüzdük biraz.
Söylenenleri söylemedik birbirimize.
Yalanlar sarmalında döndü durdu bu sevda.

Sevemedik birbirimizi.
Birazcık,
severmiş gibi yaptık.
Sadece yalandık.

Sen vardın ben vardım.
Biz yoktuk.
Seninle beni
biz yapamadık.
Cesaretsizdik.

Senin sözlerin korkuyordu söylenmeye.
Benim gözlerim korkuyordu,
gözlerine bakmaya.

Çıkmaz ayda kaldı sevdamız.
Ne perşembesi var ne cuması.
ölü doğmuşuz biz.

Ne değişir bu saatten sonra?
Sen ben olsan,
ben sen.
Artık olamayız Özdemir Asaf’ın dediği gibi,
ikiden bir
birken iki.

Sadece sarhoşken söylenen sözlerden,
ne fayda gelir söylesene bana?
Ayıkken söylemek lazım o sözleri.
Cesaretli söylemek lazım.
Korkakça gülüşlerin,
arkasına sığınarak değil.