0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
295
Okunma
Ne geceler şer âb’la yatıp
Kaç sabahlar günle devrana kalktım.
Baktım,
Şafaktan guruba
Sonludan sonsuza…
Ne güneşte hile sezdim
Ne rüzgâr bir yaprağı es geçti.
Taş duvarda yapayalnız bir çiçek
Güzelliğini sermişti mutluca
Herkese gülümsedi…
Ve insanlar,
İvecen donuk küskün hırçın telaşlı…
Tek tek peşlerinden baktım,
Her kişi kendiyle yürüyordu yolunda
İnsanlığımla hesaplaştım.
Nevzat ERKOL
5.0
100% (1)