Bir şebnem damlası olmak gerek yerinde ve zamanında.
Akmak gerek toprağın tenine saf ve duru.
Baksana Gök mavisini örten şu bulutların gözyaşlarına saf ve renginde.
Ve şu gök kuşağına baksana insan gibi rengarenk.
Hey şu koşan çocuğu görüyorsun? evet, evet ha işte o çocuğu.
Hani ırktan soysuzun askerleri arkadaşlarını kurşuna dizmiştiler "özgürlük" yalanları ile..
Evet evet işte o çocuğun göz yaşları da umudum gibi ..!
Sana bir şey sorayım istersen; Hani Afrika’da açlıktan ölen çocuklar ve Suriye’de umuda yürüyen çocuklar onlar şimdi nerede diye soruyorum?
"Ya ne soruyorsun" diye çıkışma dur hele deli rüzgar yürekli.
Bana söylesene mevlana ne derdi ağlayan çocuk gördüğünde. ..
Ya ibni Arabî nasıl anlatırdı peygamberimiz çocuk sevgisini..
Hey yağmalanmış toprak ananın bu şefkati neden fırtınalarla yorulmuş yüreğimize, en kadim dost...
Hadi söylesene kıldan ince kılıçtan keskin yolda neden hüzünlü bu yürek. .....
Ya sen o mahsun Abdullah’ı tanırmısın? Bana baba diyen o çocuğu.. Şiir Kamil üci