Vakitsiz suskunluklar
Darmadağın bir yoksunlukta
gökyüzünün grisi sızıyor ruhumun çatlaklarına haspa bir ayrılık kesiğiyle kanıyor avuçlarım içime tecrit yalnızlığa, her çarptığında sesi asılmış düşler gömüyorum gecenin mezarlığına... Hercai hüzünler sardığım sigaramdan arsız hasretler çekiyorum ciğerlerime yazdığım şiirler de savuruyorum küllerini küf kokulu çiçekler dökülüyor her mısraya vakitsiz suskunluklar asıyorum gözbebeklerine... |