Çıkmaz bir sokakta
annemin kahkahasıydı hayat
babamın işten dönüş yolu.
dünya bir külah dondurma kadardı
acı, üfleyince geçen yara.
öğlen uykularında dinlenen
uçurtmalarımız vardı.
kırmızı bisikletli hayallerde
yakalardık kuyruğunu...
yaramazlığımız sarkardı
dut ağacının dallarından.
bir topun peşinde koştururduk
soluk soluğa.
acıkınca salçalı ekmekle mola.
ayağımız toprağa basar
düşe kalka güçlenirdi
kolkola çocukluğumuz...

çıkmaz bir sokakta
Nihat amcanın saksılarından el sallardı
rengarenk çiçekler.
Sarılar, pembeler, eflatunlar
sinerdi üstümüze...
bahar kokardı pencere önleri...
akşam ferahlığında
kaldırımda birleştirirdi
demli çayın kokusu.
şenşakrak sohbetlerde çoğalırdık
geceye uzanarak...
çocuktuk;
oyuncaklarımız uyurdu önce
gözlerimiz arsız sokak lambası
masallar anlatırdık kendimize...
çıkmaz bir sokakta
ömrümün bayram yeriydi çocukluğum