LAVİNİA -2-Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Ben sevdiğim kadar mutluyum, Lavinia… Titrimsin ve ritmisin yüreğin: Mevsimlerden lal heceler çaldığım… Hüzündür arka bahçesi cennetimin Kıyama durduğum gecenin de rüzgârına serildiğim Ah, nazenin sevgili: Muradımsın ve muadilim Tefekküre daldığımda seni asla eksik etmediğim Dualarımdan ve Gülücükler dağıtırım etrafıma Efkârım ne ki eşrafım didiklerken Yüreğin tarhını… Ben mevsimin şeceresiyim Sense makul olan en büyük dermanım Aşkın şakıyan sesine hayranım Tünediğim şu zemin görünmezliğimin de resmidir Her şiir. Bir buse ise konan beyaz sayfama Anamın ak sütü gibi helaldir Varsın aralıksız seni hayal edeyim Hayâ sahibi mevsim, sevgili Hasretin toprağına ne çok umut ekili Bilinmeze kadir yüce Rabbim Nasıl ki kâinatın tek hâkimi. Narin ellerimden akan zaman Akında yüreğin bazen kürediğim Günbegün esaretinde bilinmezin Şüphesiz kat çıktığımdır hidayet öncesi Yüklenip de bunca acıyı, hasreti. Neferi olduğun kadar Nefretin dahi bağcıkları çözülür Şakıyan sefil bülbülün sınandıkça dirayeti Bir nesir belki bir şiir Esiri olduğun hüznün bile söner cakası Sözcüklerdir menşei aşkın Bazen dile gelmeyen İmgelerin tezahürü kimi zaman. Varlığımsa hayli buruşuk Bazense yazdıklarım kırışık Bil ki aşktır teslim olduğum Öylesine devingen bir rahmet ki Bilemedim de bunca sırnaşık Olduğunu mevsimin. Kodamandır gülüşü iblisin Dilimde Besmele arşınlarken âlemi… Haletiruhiyem mi? Müzmin yalnızlığın gıyabında B/ölündüğüm hece hece Kekremsi sessizliğin ne çıkar düşse izi… Gizini sürdüğüm evren Sefil bir yürekle temenni ettiğim elbet sen. |