kuşlar damlar kağıda
göğüm olursun vera
gözümü kısaraktan baktığım güneş işte
içim ürperirkende güzelsin anlatamam

seni anlatmasaydım üşürdü kırlangıçlar
kolsuz şiirlerimi  kimler anlatırdı ki
ceket giymemiş sözler
hırkasız kelimeler
ve yamalı şiirler  biriktişmirken sana
üşürdü kırlangıçlar seni anlatmasaydım

seni anlatmasaydım üşürdü güvercinler
zalimin  savaşına zeytin uzatırdılar
oysa bura kıyamet zeytinler grileşti
gri baykuşta güzel bizse onu dışladık
o şimdi göğümüzde kimin çatısındadır
bir kör kadar görürüm sağır kadar duyarım
göğe mavi davranan kafesimde ağrı var


yumuşak g nasıl ki kaya gibi sert olur
önce gölgem boğuldu
sonra
şapkam serildi
ruh kamışla sınandı mürekkepler bulutla
yani gül gölgesiyim palet ezmesin diye
zalimin kafasına fırlatılan taş oldum
vurdum diyende nara
yandım diyende acı
yani bu yüzdendir
bu yüzdendir göllerde sekemeyişim vera
şapkamı çıkardılar
yumuşak g nasıl ki kaya gibi sert olur


göğüm olursun vera
gözümü kısaraktan baktığım güneş işte
çölde ıslanmışlığım alevde donmuşluğum
paytak bakışlarımdan öpen anka kuşumsun
sen benim bu kalemi aşk ile tutuşumsum
göğe mavi davranan kafesimde umut var
bu kez utanmıyorum
ruh herkese giyinik bir sana çırılçıplak

İbrahim Sezgin
(Veraya Mektuplar)