SÜRGÜN YALNIZLIĞI
sürgün yalnızlığında
dosttuk toprağın bağrıyla çıkmaz sokak kaldırımlarıyla dosttuk belki de sesimizi çıkarmamız gerekirken boşuna sustuk akıl almaz bir aymazlıkla öykümüz eklenmişti kayıplarımızın icmaline ne zaman bir düşmüşe elimizi uzatsak tüm duygular yeşermişti ne kin kamıştı ortada ne de kötü emelli bir cin şimdi uğultusu siren seslerinin beynimizi kemiriyor çaresiz kalmış çocuklar anne kurtar beni diye feryat ediyor ya o şaşırmış kadınlar ya o ümitleri zayi olmuş yaşlılar siz vicdansızlar kendinize gelin bu masum insanlara daha fazla eziyet etmeyin |
Çok güzel.. Harika anlatım..
Saygı ve selamlar..