Yıkılışın cazibesi
Vasat bir kaldırıma yıktım, çocukluğumu, gençliğimi,
Ve yıkılıyor şimdilerim, Gözlerim uzaklara bakar, İçler acısı halime içler çekerim, Dakikalar, sessizlik üstüme akar, Ve üzgünüm ben, yüzümü dökerim, Davransam, belki... Dilim dönmek istemiyor, Sokakların, tenezzül miktarı kadar kendimi dinlerim. Bakıyorum da, yanaklarımda tuzlar, Hâsılı, yalnızlığım abartı değil, Acılarım, hislerim muhtelif, Herkes, tükenişlerini anlatıyor, Çektiklerini, Bomboş bir sayfayım; Kapakları parıltılı, cilt cilt insanların yanında, Acziyetimle kenara çekilirim, Herkes, her şeye muktedir, Ve karanlığım muazzam seviyede büyük, Sevinçlerim yektedir. |