Âdem İle Gül
çapkınca başladı her şey
bakışlar o bakış diller tatlı nağmeler şirinlikler endam işin başlangıcı hep aynı bir çiçek gül kokar kadın altın damlası kokar biraz topalak ezmesi biraz kırnafil akıl uçup gider bir yerlere baştan çıkarmaz mı çapkınlık yapsaydı kadın Âdem er bir rüzgar bir deprem meltem başlar her şey kasırga olup giderler erkenden yaprakları da gülün kokusu da gülün çünkü dilleri olmuştu diken diken bir zaman oldu Âdem oldu “adam” nice zamandır düşekoyardı puf pamuklara inişi yumuşakça inerdi tüyden yeğni nerden bilecekti Âdem derin idi eni sonu sırtı yere geldi anladı anlamasına Havva’sı değildi Âdem’in başka bir madamdı madam Âdem sonunda olmuştu adam 1 aralık 2007 Denizli |