ben ve ben// . . . aklım çekirgeler sürüsü kemirgenliği fikrim baharında kış uykusu sevabım günahında donmuş bir ülke tutuştukça, eridikçe gece yeşilinde gözlerimin süpürülüyor sokak, sokak kendimden kayıp gölgelerim turuncu bir devrimken yokluğun dudağımda inan aldığım her nefes ihanet oldu varlığıma.. kurak bir buluttan, yeli sam olmayan sahradan kimsesiz ömür oldu dilim sükutunda.. kıyı, kıyı vurdukça yakamozlar karaya mavinin bir tonu daha boğulmadan kısırlaştı pullarımda.. senden öncesi sınırken sınırsızlığımda sonrası inan hiçliğime koşar adım mülteci.. oysa, her aşk kendi ihanetine çıplak bir cehennemdi suçtu avlusunda büyümek cennetin emilmeye kıyamından başlandıkça günahların tanrılaşır nü bir tablonun kasıklarındaki kurtlanmış zebaniler kısır bir döngüde dişlerini gıcırdatan arsız bir geçiştir zaman.. ben ve ben günahına soyulan bir elmanın iki yarısı gibi, gibiyiz diyeceğim beni sende kaybettin arama boşuna arama artık seni bende… mumyalamadan önce tütsüleyin sızısından sızan çocukluk düşlerimi de.. bir servi ıslığında tam da şakağımda ağlarken keşkeler bir elim kurşun bir elim hoşçakal... . . . // ilhanaşıcışubatikibinyirmiiki |
Kalem çok daha akıl dışı dans ediyor
Sanki iki kişisinde ara ara o “ikinci” kişi yazıyor
Analitik bir nefes gibiydi
♾🌎🖤