LÂL OLDU ŞU DİLİM
Ben kendimi, gözlerinde, kaybettim
Seni görmediğim, günüm geçmiyor Vuruldum mu nedir, kendime n’ettim Benimde bu halim, gözden kaçmıyor Şu ömrümü, ben yoluna, adarım Tutuldum delice, daha ne derim Hülyalara, dalıp dalıp, giderim Lal oldu şu dilim, bıçak açmıyor Engel olamam ki, taşan bendime Bilirsin bağlıyım, söze, andıma Neden diye, hep sorarım, kendime En güzel gül bile koku saçmıyor Güzelliğe bakan, her baş dönmeli Seven kalpler, ateşinde yanmalı İllaki kadehi, hep yar sunmalı Deli gönül başka, bâde içmiyor Sevdalar hep vardı, hem de kaç asır Seven yürek ise, canana esir Öyle bir sevda ki, bilinmeyen sır Bilenlerden, haber bile, uçmuyor Gülünce yüzünde, gamze gül açsın Lavanta boy atsın, kokular saçsın Yürek denen uzuv, yeter ki seçsin Gönül bile, en iyiyi, seçmiyor Lüzumsuz yâr oldun, o sana yar mı Her seven sen gibi, aşktan bizar mı Ne zaman ne olur, bir bilen var mı Hiç kimse sevdaya, ömür biçmiyor Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |