dudaksız fahişe// . . . her bulut gibi önce olası kendime sıklam sırıl terliyorum çiselendikçe her kir mısrada günü düne, zamanı an’a çitiliyorum aşk’ı, hesaba kattığımda yalnızlığımdaki tüm ayarsız ikilem ve metaformik denklemlerde küsuratsızca kendime bilinmeyenim aşk, ölüm bu benim tam da kendim dudaksız bir fahişe, organik tekil masumiyetim tetiklendikçe aşka şakağına güllenenim... . . . // ilhanaşıcışubatikibinyirmiiki |