düşen şehrin ayaz gözyaşları
zifiri karanlık örtülü bütün sokaklara
yalnız, şu sokağın başında bir
kadın yutmaya, unutmuş gibi onu karanlık
cinnet sokağından gürleyen fırtına
karanlık korkuyor cılız şavk tan
o kadar sessiz ki ve titrek gözyaşları
kimsin diye sormak bile gelmiyor
içimden
cılız şavklı karanlığa
dost bir siluet
tanrıya doğru sabitlenmiş gözleri
zifiri ayazın dallarından sarkan buz
tüten duman eşliğinde hatırası
boğazlıyor
uykumu…