Düşün ki bir kaktüs yutmuşum İşte öyle batıyor, içim dışıma… Kıvranıyorum, sıyrılıyor iliklerim Ah öyle bir çaresizim ki Başım ellerimin arasında Ben yalnızlık odasında Kimselerin uğramadığı duraklarda Üstünde ot bitmeyen topraklarda Yine Yine bir başıma Düşün ki bir mermi delmiş yüreğimi Anlamamışım önce Ateşin aşkına yanmışım Vurulup ölmüşüm… Her bir hücremden, kan sızıyor gibiyim Paramparça olmuş içim dışım Eğiliyorum toplayayım diye Doğrulamıyorum Acıyla bir, yerde kalıyorum…
Düşün ki bu belalı durum yok başımda Yüzümde tebessümle dolaşıyorum hala Büyümemişim ki sevdaya düşeyim Açmış bütün renkleri mevsimin, bahar dalımda İçimde bir atlıkarınca Dönüp duruyor şıngır şıngır En sevdiğim Kırmızı pabuçlar ayağımda Çocuk arıyor gözlerim sokakta Elimde paylaşılmaya hazır pamuk helva Sol kanadım sızlamamış henüz Sevdaya düşmemişim, büyümemişim… Kanaya kanaya tükenmemişim…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
~Düşün Ki~ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
~Düşün Ki~ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
bazı şeyleri düşünmek bile istemez insan düşündükçe çoğalır acılır unutmak en iyisi unutabilmek veya vurdum duymaz olmak çocuk gibi işte düşünce ağlamak acısı geçince gülebilmek....
Kırmızı pabuçlar ayağımda Çocuk arıyor gözlerim sokakta Elimde paylaşılmaya hazır pamuk helva Sol kanadım sızlamamış henüz Sevdaya düşmemişim, büyümemişim… Kanaya kanaya tükenmemişim…
Düşün ki bu belalı durum yok başımda Yüzümde tebessümle dolaşıyorum hala Büyümemişim ki sevdaya düşeyim Açmış bütün renkleri mevsimin, bahar dalımda İçimde bir atlıkarınca Dönüp duruyor şıngır şıngır En sevdiğim Kırmızı pabuçlar ayağımda Çocuk arıyor gözlerim sokakta Elimde paylaşılmaya hazır pamuk helva Sol kanadım sızlamamış henüz Sevdaya düşmemişim, büyümemişim… Kanaya kanaya tükenmemişim…
"keşke hep çocuk kalsaydım da dizimdeki yarayı en büyük acı sansaydım..."
düşündükçe çoğalır acılır
unutmak en iyisi
unutabilmek
veya
vurdum duymaz olmak
çocuk gibi işte
düşünce ağlamak
acısı geçince gülebilmek....
güzel çalışma
ve anlatım
kutlarım
saygılar