SEVERKEN ÖZGÜRDÜM BEN BİR DE YAZARKENŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Güller kopyaladım şehrin bahçesine ve nifak sokanlara aldırış etmeden yükümü kondurdum yüreğime.
Doluydum. Dolunayın aşkıydım. Dolmak bilmedi çilem. Çiğ süt emmiş olsam bile çiğnemedim bir Allah’ın kulunu. Aşktı ön adım ve özlem dolu tümleci yüreğin. Bense mevsimin ta kendisi. Şerh düştüğüm yağmur bulutları. Şafağı attıysa gecenin Şakağıma dayalı kalemimdi tek suçlu. Serbestte yolcu Hecede hancı Düşlerdi yakamdan düşmeyen Şiirle bezeli imiş meğer ömür. Katık ettiğim keder Başım gözüm üstüne sevgili kader. İtikadım ve içten sevgim Yalansız dünyamda hücum botları idi nifak sokanlar Bense doluydum bulut gibi Dolgun meyvelerde Çağladı iç sesim Bense taşlandım Taç bildiğimdi oysa sevgi İlleti belki de zalimin nefreti ile beslendiği. Arz ettim. Talebi vardı yoktu sevginin: Bana ne bana ne! Derdim yazıp çizmek Sevdiğim kadar sevilmekse olmadı artık dileğim. Severken özgürdüm ben ve de özgün Yazarken bir de. Yâd edilesi dün mü? Mizacı mı yoksa ömrün? İrtifa kaybetmek ne ki? İtimada ve intibada olsun yeter ki insan öncü. Yazmakla yaşamın arasındaki o pamuk ipliği… Daha çok sevmelerin meali Sevgi illa ki ömrün ikbali. Haznemde güller Sevgi hazinem Şerh düşülesi bir çiçek değil asla tek başına Şehrin ışıklarında saklı Bir bahçe gibi İçimin cenneti Aşkın da asası iken Sevdalı sözcüklerimin kümesi. Hoşluk ve de coşku Kürediğim insan izlekleri… Yansız sevdiğim ne ki? Nidaların serpiştirildiği Şu göğün bakir bulutları. Zamansız ve mekânsızdım madem Matemimle yüklü mabedim Meltemin üşüttüğü Mevsimin iliştiği Mealimse umudun kesiştiği İnancın ve sevginin izinde Binlerce giz saklı iken evrenin her köşesinde. |