Yokluğunu yokluyorum buaralarŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ah etsem
kavuşur mu ruhum huzura o zaman ben ben olamam ki bir daha yalnızlığıma verdim adını kal sağlıcakla ....♡/ Cananca akşamdan kalma sabahın yorgun yüzü, nefesiyle buz tutmuş camlar serin soluğundan içiyorum sabahı sanki camı delip girmiş içeri rüzgar dudaklarinda ki ıslık tırmalıyor kulaklarımı sokuldukca sokuluyorum yatağa başımı çekerken omuzlarımın arasına dizlerim yapışıyor karnıma küçüldükçe küçülüyor bedenim yatar gibiyim anne karnında... küçüktüm iyi de ne zaman büyüdüm ..! şimdi gölgesiz bir çınarım kışa dönmüş kınalı elleri baharın ağlamaklı bir hüzün sahipleniyor yüreğimi kirpiklerimde yağmaya hazır bulutlar yokluğunu yokluyorum buaralar bütün pınarların suyu kurusa da kurumaz gözpınarım sen yine de o güzel ( gülümse )meni takın anılar yalnız kalmasın acımdan daha büyük olsaydı acın o zaman beni anlardın . ✍Canan Eren 26. 01.2022 / Balıkesir ~Erdek Fotoğraf ; Canan EREN |