UYANDIRMAYIN
Yorgunum...
Tarifsiz hüzünler sardı benliğimi Karmakarışık düşüncelerden arınamıyor zihnim Hâletiruhiyemi anlatmaya Kelimeler yetmiyor, Cümleler ise anlamsız. Hissizim... Tüm bedenim felç olmuş gibi Olup bitenlere mânâ yükleyemiyorum Her şey bomboş, bir hiç şimdi Ahrazım duymuyor, duyuramıyorum sesimi Feri yok gözlerimin Baktığımı göremez haldeyim Güneş mi söndü Neden her yer karanlık. Dinmiyor yağmur Saklı kaldı güneş Hüzün yüklü bulutların ardında Aralanıp sızmıyor ışık Doğmuyor gökkuşağı Dokunamıyorum parmak uçlarımla renklere Hep siyahtan griye çalıyor yaşamın rengi Şimşekler çakıyor yüreğimin en derinlerinde Yeni değil bu fırtına maziden kalan Yıkık virandır şimdi gönül Nice zaman gelmez oldu bahar Üşüyorum kuru bir dalım şimdi Çiçek açmaz düşlerimde, yitiktir hayallerim Bir an olsun doğmaz mı güneş Geçip giden onca ömürde. Çaresizim... Kapandı yollar, bir çıkış yok Sabrım tükendi, savaşmaya mecalim yok Yenik düştüm hayata, paramparçayım Kan revan içinde her yanım Tutmaz oldu sargılar Ne bir söz, ne teselli kâr etmez Şifa bulmaz ne ruhum ne bedenim Yorgunum kapatın gözlerimi Dalsın sonsuz uykuya Ne olur beni uyandırmayın! Hatice Olkuner |
, işte şairde aynıdır... Bir şiir yazılacaksa konusu olmalıki şiir yazılsın. Yüreğine, gönlüne sağlık şairemiz. Sizi yürekten kutluyor ve tebrik ediyorum. İyi akşamlar..