İNSANLIK ERİYOR
Kalpte sevgi, saygı kalmamış,
Sular hendeğine dolmamış, Eğitim öğretim olmamış, İnsanlık sessizce eriyor… Yaralıya yardım edilmez, Fakire hiç el uzatılmaz, Delinin derdiyse sorulmaz, İnsanlık sessizce eriyor… Çarpıp çırpmalar gaye olmuş, Haram kazanç keseye dolmuş, Güllerse açılmadan solmuş, İnsanlık sessizce eriyor… Cesur kuşlar yüksekten uçar, İnsanlar birbirinden kaçar, Nazlı yârim yaramı açar, İnsanlık sessizce eriyor… Soba yanmaz, ocaklar tütmez, Çobansa sürüsünü gütmez, Yapraksız dalda bülbül ötmez, İnsanlık sessizce eriyor… Susarsa gül bülbüle küser, Rüzgâr ise ters yönden eser, Zengin fakire yardım keser, İnsanlık sessizce eriyor… Evin barkını açan olmaz, Halin ne diye soran olmaz, Derdine kimse çare olmaz, İnsanlık sessizce eriyor… Çocuklar aç; ekmek, aş ister, İnsan nefsin peşinden gider, Esas şerri kendine eder, İnsanlık sessizce eriyor… Tuttuğum dal eline gelmiş, İnsanlık yüreğimi delmiş, Dost bildiklerim bana elmiş, İnsanlık sessizce eriyor… 26.01.2022 Yozgat |
Yüreğinize sağlık şairim.
Selam ve sevgiler....