MEKTUP GİBİKaç çeşit sevgi var, bilmiyorum, Fakat, ben seni; Kurumuş bir dalın, Üzerinde bir mucize gibi beliriveren İlk ve tek pembe tomurcuğu sevdiği sevgiyle seviyorum. Bir martının, Sonsuz maviliklerde Hiç kanat çırpmadan, süzülerek, Huzurlu, sakin ve özgürce uçmayı Sevdiği gibi seviyorum. Sahildeki bir kumsalın, Hiç bıkmadan, tekrar gelip, üzerine uzanan Ve beyaz köpüklerle onu okşayıp öpen Yumuşak dalgaları Sevdiği sevgiyle seviyorum. Bir çiçeğin, yağmuru, Gecenin, ay ışığını Mecnun’un Leylayı Sevdiği sevgiyle seviyorum. Belki, bazen Şeytanın günahı, Kedinin ciğeri Sevdiği sevgiyle sevdiğim de olmuştur, Fakat, seni en çok Şairin, şiirini sevdiği sevgiyle seviyorum... Uçurtma olsaydım, Rüzgârım olmanı isterdim, Uçur beni mutluluktan, Bulutların üzerinde dolaştır diye, Bir balık olsaydım, Denizim olmanı isterdim, Hep içinde kalayım ve bütün dünyam sen ol diye, Günebakan çiçeği olsaydım, Güneşim olmanı isterdim, Baktığım her yerde, hep seni göreyim diye... Ve mehtaplı bir yaz gecesi, Sen, sere serpe yatarken odanda Sessizce süzülüp pencerenden, Mavi mavi okşayıp yüzünü, saçlarını Doya doya seni seyretmek için seni Ay ışığı olmak isterdim... Ya da, hiç biri olmasa bunların, Dünyadaki en büyük sevgiyi yaşamak olurdu derdim Ve seni, şimdi sevdiğim gibi severdim.... Ünal Beşkese |