ZEMHERİDE ÖLÜM
Bir kuş gibi titrer bedeni
Üşürdü Odun kömür nasıl alacağını düşünürdü Bir ayağı aksak yürürdü Yağmurlarda karlarda gidemez bakkala Kaç gün önceden aldığı ekmeği bölüşürdü Aah babam babam aah aah Sanki eldeymiş gibi Olmasın derdi Hiç sevmezdi kara kışı Yüzünden düşen bin parça Çatılırdı kaşı Değişirdi bakışı Solardı benzi Oyuncağı elinden alınmış çocuklar gibi ağlardı Köküne balta vurulmuş ağaçlar gibi yıkılırdı Öldürme beni zemheri de Cemaat küfür etmesin diye dualar ederdi Dualar ederdi amma Kurtlar bile dolaşamazken Kışın öldü Kaç kişi düşe kalka sırtladı götürdü Üstüne Şubat’ın erimez karları örtüldü Aah babam babam aah aah Asıl şimdi üşüdü |
şaiir ozanım