YOLUMUZ AŞKLA KESİŞİNCE
Depremler olurken kâinatta,
Sarp kayalar gölgesinde Kalbinin atışını dinlemekti seni sevmek. Yıkık taş duvarlar arasından bakıvermek hayata. Bir avuç su, bir lokma ekmek, Bin bir umutla ve seninle dokunmaktı varlığa… Lâmekân duyguları sevmekti seni sevmek. Açıldı yer , gürledi gök… Çiseleyen yağmurlarla yağdın Karlar arasından boy verdi kardelenler, Kesişti yine yolumuz aşkla, Hıçkırıklar sardı dört yanımı. Azlettim ne varsa gurura dair. Yokluğunda varlığını sevmekti seni sevmek. Girizgâh kelimelerle açılıverir kapılar. Gelgitlerle ıslanır yanaklarım, Kuyulardan yükselir ses Taş duvarlar ardından bir çığlık, Tarihler ötesinden sevmekti seni sevmek. Cenk meydanlarında sessiz, sedasız Sarılırken göğe, aya, yıldıza. Tutuverir bir el, bir çift söz, bir ela göz Düşler durağında, gönül dağında Çıkmaz sokakların gölgesinde, Ansızlık anında, senin yanında Sonsuzluk ateşini sevmekti seni sevmek... Öyle işte.. Selma Çanakçıoğlu 18 Ocak 2022 |
Hoşça kal,
Şiirle kal...