Kalbimdeki resmini yeni buldum bu gece,
Sedef kutu içinde, derinlerde bir yerde.
Kapağını kaldırdım, üfleyerek usulca,
Üstünde kurumuş bir gül,
Yatan resmin, kalmış yıllar boyunca.

Zaman acımasız, resmin sararıp solmuş,
Bir tek nemli gözlerin zamana karşı durmuş.
Benim kulaklarımda nefret ettiğim o şarkı,
Damlalarımda pişmanlıklar,
Senin ise resminde soran deniz gözlerin var.

Ben cesaret edip yüzünü
Ellerimin arasına almadım ki,
Dokunmadım tenine, hiç gözlerine bakmadım ki.
Yıllar sonra fark ettim,
O gözler, böyle güzel gülermiş,
Anlattı dudakların bana,
Yeşil gözler, hem sevmiş, çok sevilmiş.

Geçen zamana inat, benliğim, bırak sende dinlensin.
Ancak şimdi resminle, hiç olmadığınca benlesin,
Kalbimdeki resmini iyi ki buldum bu gece,
Sarılıp da uyumuşum, resmine ben öylece...


EROL TASLAK