PUTLAŞMIŞ YAŞAMLAR
Ey! Kendini her şeyin üstünde sayanlar
Siz hiç yıldızları seyre dalıp bakmadınız mı? Güce, iktidara, maddeye kanıp; mülkü soyanlar Güneşi ocakta yanan çerağ mı sandınız! Nuh tufanı gazabından ders almadınız mı? Yıldızlar titrer karanlığa sayıklar Sokaklar kar sessizliği mekânı sefillerin Köpek ve kedilerin aç dolaştığı etrafında Sıyrılmış derisinden etli benizler El açmış Tanrı’ya yalvarıyorlar gibi Put gibi yaşamaktan sıkılmadınız mı? Cehaletiniz kininizden de beter be kardeşim İnsanlığınıza ne şüphe! Suskun dolaşırken biçare, alkışlarınız zulme Köpüğünde boğulur diliniz, Zehri engereğin sürüngen liginde Diz çöküp eğilmekten sıkılmadınız mı? Nizam terazisinde dersler barındıran Ahenk içerisinde dönen dünyanın Zembereğiyle oynamak kimin haddine? Ormanların ezgisini dindirmek, akarsuyun izini Engin göklerin altında sizi de bir ana doğurmadı mı? Hangi Tanrının çocuklarısınız! Yaşamları soldurmaktan yorulmadınız mı? |
Adamsın kardeşim.
Sevgi ve saygılarımla...