one ll
Elimin gölgesinden döküldü
Bu yaza benzemeyen yaz yazısı Kavurmayan Müşfik bir güneşi Perdeleyen Elimin gölgesinden Dağ Bir nehre ne kadar benzemiyorsa Artık o kadar diktir Yeşilden maviye Oradan ak kağıtların Noktasız yerlerine Akıyorken hüznün çağlayanı Elimin gölgesinden dökülüyorken Şiir Bana akşamüstlerinin günahını Sabahtan çıkaracak Bir tapınak lazım Kabartılmış düşlerin beje boyadığı Serin ve küflü Ama bir o kadar hüzünsüz Bir o kadar da soğuk ve efsunsuz Suretlerden si’retlerden öte Ağlayarak girip Daha çok ağlayarak çıkacağım Bir tapınak Lazım bana Eğer bir bazı şeyleri anlasaydım Zamandan eşyadan ve küf kokusundan Zafersiz seferler tertiplemiş olsaydım Akşamın cesur loşluğuna Otobüslerde biteviye akan Yolcuların kalbinden geçenlerin Esamesi okunmazdı şimdi Dört yanı suyla çevrili Biraz korkak Bir o kadar da cesur iman Nelere kadir Nerelere gider Eşyanın gri aydınlığında Gözenekleri günahkar salgılarla tıkanık Ağzı mayışık tadlara alışık Gözleri yeşile doygun Bir göçer olmasaydım Akşamın zavallı ışığını Gölgelemeseydim elimle Sana Daha çok şiirler yazacaktım Neyse Yaz bitmedi daha Yazarım... 11 Haziran 2007 Şükrü ÖZMEN |
sana bir ömür kış diliyorum.. üşüdükçe.. ısıt şiiri.. nefesinle..