Portakalın kabuğu
Bu gün seni andım yine
Yıl olmuş 2022 Yaş olmuş 35 Belki ruhum temizlenir Ya da hiç gitme ömründen hep yanımda yürü diye kimbilir Bir portakal kabuğuna kek yaptım Öyle güzel oldu ki hemen yedim yuttum Oyuncaklarımı sevdim, kırılmışlara üzüldüm ama onları da diğerlerinden ayrı tutmadım, hepsine sarıldım Çocukluğuma dair ne kaldı ki geriye Düşünmeye özlemeye değer... Ve seni her düşündüğümdeki hüzünlü tebessüm Bir kahve yaptım kendime, eski bir fincandan içiyorum yudum yudum... Hissedebilmek için tüm çırpınışlarım Bak olmuyor... Ne bugünde kalabiliyorum ne gidebiliyorum maziye Arafta bir yerde Anne keki de kurtaramadı portakal kabuğunda Ne fincan bıraktı eskiye dair bir tat Ne de oyuncaklarım Iyi ki vardın, diyorum bitiyor cümle. Zaten ne söylenebilir ki ölüme dair. |