Bana kalanZaman pırıltısını aldı gitti Hayatın anlamı böylece bitti Dalgınca baktım epeyce ardından Haykırdım, ağladım dedi ki yitti. Ömrümün sırlarını keşfetmeden Süründürdü, öldürdü tahamüden Usul, usul kendine çekti beni Hiç mi, hiç taviz vermedi kendinden. Bilseydim böyle olacak susmazdım Yalan, yanlışı kafaya takmazdım Neler, neler kaybetmişim bilmeden Bezgin değil dolu, dolu yaşardım. Şimdi topraktan daha ağır zaman Muğlak sesler çağırır tenhalardan Bir nefes daha boğulur sonunda Yalnızca bir çukurdur bana kalan. |