Bu yaşanmış platonik bir aşkın
veda mektubudur

x’e mektup
sevgilim günlerdir seni beklerim
Ha gedin ha geleceksin der dururum.
Her kapı açılışında, her telefon
çalışında içimi tatı bir heyecan sarar.
açarım bakarım yoksun üzülürüm.







İşte gidiyorum uzaklara gidiyorum.
Gelseydin n’lurdu. Bir telefon
gelseydi sesini duysaydım bari.

işte bahar da geliyor
baharda kuşlarla uçar
çiçeklerle açardım
hayatımın yaşamımın en güzel
en mutlu günlerini
yanımda olduğun yüzünü gördüğüm
sesini duyduğum günler ve
anlarda yaşadım.
Dokunmadan sevmek
ah o masum sevgi

Camdan güller arasında bir kelebek gibi
süzülüşünü izlemek gökteki
hilalay’ı senden esinlenmiş
çiçekleri senden güzellik almış
düşüncelere dalmak
dokunduğun kağıtları öpmek
yıldızlara bakıp seni sayıklamak
türlü hayaller kurmak
berrak bir bahar gecesi suyun sesini dinlemek
yaz ayları yaz böceklerinin koro seslerinde
sesinin ahengini duyumlamak
menekşe kokusunda kokunu algilamak
kartal kanatlarıyla bulutlara
güvercin olup pencerene konmak
ne bileğim

Sevdiğimi sevildiğini bilirdin de
bilmezden gelirdin bilmezden gelirdin de
daha şık daha güzel biraz da dekolte giyerdin
bayramlık pembe geceliği
bedenine sarıp hayaller kurdun mu
yanakların kızardı mı bedeninde
bir aclık arzusu oldu mu
ne düşündün ne hisettin
yoksa mesela çıkarıp attın mı
ne bileğim

hele çiçekleri, bahane edip yanıma
odama gelmelerin çiçeklerin
cinslerini bakımlarını sorarmaların
beraber sulama budanacakları budamalar
bana çiçekler dünyasınca mutluluk verirdi
tüm bunlardan sen de haz duyardın
bunu his etmek ’ kalpten kalbe’ olan duygu
akışıyla mest olurduk lal olurduk

hele
hizmetli yaşlı kadının aramızdaki bu iletişimi
anlaması gülümsemesi hoşumuza gider gülerdik

işte böyle gülü kurumuş terk edip
gidecek sefilbir bülbülüm
keremden aslı handan arta kalan külüm
dediğim gibi gidiyorum
gelseydin n’lurdu
gelmedin ah gelmedin

sevgiyle kal

05. 01. ’22

Eski notlardan