KAF DAĞINDAKİ TUTSAKGiyinmiş kuşanmış, girmiş allara. Açmadı güllerim, bakma dallara. Değmez benim için, çıkma yollara. Ebedi tutsağın oldum, bilesin.! Hep bekler olmuşum, seni çağlarda. Bir garip kardelen, sensiz dağlarda. Hüzün çiçekleri oldun, bağlarda. Çağlayan olsan da, soldum bilesin.! Beklenendin, gönlümdeki tahtına. Kalem olup, yazıversen bahtına. Belki bir gün, râm edersin ahdına. Dönüp bakmaz oldun, yol’dum bilesin.! Günlerim yıllarda, yok oldu gitti. Gayrı bu hasretlik, canıma yetti. Saldığın dertlerin, cefâlar etti. Sevdânı alsam da, yandım bilesin.! Seni sende anlatır dı, gözlerin. Güldürmedi, hep ağlattı sözlerin. Yaktı geçti, şu sinemi özlerin. Ağular derleyip, doldum bilesin.! İrem bağlarına, eş ettim seni. Hayâllere alıp, düş ettim seni. Zehirler sunsan da, aş ettim seni. Gönlüne almadın, gül’düm bilesin.! Özlemim güneş di, gördüğü için. Okyanustan sordum, bildiği için. Kâlbimi sakladım, sevdiği için. Seherde esecek, yel’dim bilesin.! Kafdağı’na attın, nâr ettin beni. Zümrüd-ü anka’ya yâr ettin beni. Şeydâyı bülbüle zâr ettin beni. Yalan yeminine, kandım bilesin.! ...........................Kardelen26 |
ebeditutsak tarafından 4/25/2010 10:13:20 PM zamanında düzenlenmiştir.