Zaman içinde,
Yalnızlığa alışsam da
Arıyorum,
O, terk edilmiş
Özlemi kadar içime dolan
Bıraktığın, tutkulu geçmişten
Orada ağlayan,
İkindi rüzgarlarıyla savrulmuş
Yasemin gözlerinden kalma
Bekleyen,
Benzeyen, bir şey hatırlamak
Sonra,
Bulamamak sana ait bir iz.

Eski şehrin o, çıkmaz
Arnavut kaldırımları döşeli
Ağlatan,
Işık almaz gri köşeden
Akşamların veda kokusu sinmiş
Sessiz sessiz, adımlarla geçerken
Rutubetli serin kokularıyla
Gölge duvarlarına sarkmış
Utangaç,
Mor salkım çiçeklerinin
Yorgun, soluk bakışlarında
Sonra, gözyaşlarım
Yine de, inatla ıslanmış
Düş kırıklığına uğramış
Uzun uzun, o taş sokağa bakmak.

Yüreğimde, anlamsız
Özlemi kadar zamansız
Nedensiz, çöken
Hüzün taşmış sokaklar
Gözyaşlarımda, sonbahar vedaları
Kaybolmuş,
Peşimde tüm hatıralar
Kaybolmuş tüm vakitler
Söyleyemediğim, içime dolan
Uzun akşamların sessizliğinde
Bağırsam da tek başıma
Nafile!,
Artık kaldırımlarında,
Sesimi duyacak kimse de yok
Ulaşacağım kimsede yok..