yarasa// . . . dilim iskele bu aralar sus’um liman "daş" ı sırra kadem sırrım, sınırsızca kendime derinliğim olmuş sığlığına felsefe hala küsken tüm aynalar ve geceler bana kuşluk vakti yine beni, beni yeniden görmüş rüyam kanatları rüzgarsız kuş uykusunda / ey aşk... kimsin, kimim ben bizler kimleriz... bir değil otuz iki dişini birden menzillesende, geçirsende ruhumun hali, mecali yetmezliğine yetmez bilesin kemirgenliğin yetemez kabuklaşmış fani dirime ben ki.., mağarası üzerine devrilmiş karanlıkla sevişen evrilmiş yarasayken.. . . . // ilhanaşıcıaralıkikibinyirmibir |
Kutluyorum kaleminizi
Esenkalın