Gönül-2
Gönül sana nefesimi
Yora yora bir hâl oldum Meşkle dolan kafesimi Kura kura bir hâl oldum Sadakate açtım tırnak Vuslat uzun hayal korkak Şehir site cadde sokak Sora sora bir hâl oldum Tökezledik geniş yolda Sakladığım sırlar solda Her geçende hazır olda Dura dura bir hâl oldum Karanlığa çaktım çakmak Lazım geldi gönül yakmak Duysun diye davul tokmak Vura vura bir hâl oldum Acı olur tatlı lokum Yalanlara artık tokum Tamirata çimento kum Kara kara bir hâl oldum Artık bitmez yaraları İlaç yetmez yaraları Kabuk tutmaz yaraları Sara sara bir hâl oldum İnancım yok yapısına Pay olmadım tapusuna Muhannetin kapısına Vara vara bir hâl oldum Aras ölü sağı şaşı Mide çekmez ağı aşı Kazma kürek dağı taşı Yara yara bir hâl oldum İSHAK ARAS ishakaras (mihman) Söke/Aydın Dost kalemlerden Ellerinden pişen aşı Hep bekledim gönül kuşu Senden bana gelen düşü Göre göre bir hal oldum...Ahmet Kara Bende çok çektim elinden Ayırdı beni gülümden Sürgün ettirdi yurdumden Ara ara bir hâl oldum...Mustafaoğlu İlyas Selâm sana Aras dayı Hadi gel demledim çayı Oku atmak için yayı Gere gere bir hâl oldum...Türkmenoğlu Böyle olur gönül işi, Gezdirir hep dağı taşı, Senin gibi gözden yaşı, Döke döke bir hal oldum...Necdet Akcakaya Davet edilmişsin çaya Kapımı çalmışsın güya Her gece başka bir rüya Yora yora bir hâl oldum...İdris Esen |