Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen bu yalancı cennet ülkemin fikri güzel, gönlü güzel insanlarına bir örneksin.
Sen, gelinlik genç kızların aşk ve sevdalarını ilmek ilmek, desen desen işlediği bembeyaz gergefsin.
Sen, şair ruhlu gönlünde kemlik olmayan, asil insanların gönül kolyesinde zebercetsin.
Ve sen, yazın kavurucu sıcaklarında, birbirinden manidar şiirlerinle, hararetleri dindirensin.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, kibarlığınla, beyefendiliğinle, mütevaziliğinle insanlık kitaplarının, ana fikri olacaksın.
Sen, şiirlerinle bizlere kardeşçe yaşamayı ve gerçek sevdaların nasıl yaşanacağını öğretensin.
Sen, gül sevdalısı rengârenk bülbüllerin, sevda fidanlarında en dertli şakımalarısın.
Ve sen, tarih sayfalarına altın harflerle yazılacak ve dilden dile anlatılan sevdalıların sevdasısın.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, feleğin en okkalı sillesini yemiş, gün görmemiş, çarnaçar, garibanların en manidar tesellisisin.
Sen, edebiyat kitaplarının özeti ve okundukça okunan mukaddimesisin.
Sen, "Sevgili, ey sevgili, en sevgili" şiirinle Allah’a ve Habibine âşık olanların en yanık gönül sesisin.
Ve sen, bu fani dünya var oldukça, barış ve kardeşliğin, içi dolu sevgi ve muhabbetin, gerçek remzisin.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, sevdan uğruna, son nefesine kadar düşürmedin elinden, kalem ile kâğıdı.
Sen, en seçkin kelimelerle aşk ve sevdanı yazdın "Mona Rosa" başlıklı feryat dolu ağıdı.
Sen, yaşadıkça seni tanıyan herkes şahittir almadın hiç kimsenin vebal ile ahını.
Ve sen, içten gülmelere hasret kaldın zalim felek yaşatmadı sana talih ile bahtını.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, at sırtında yedi düvele meydan okuyan, abdestli atalarımın ziyasıydın.
Sen, fikri güzel, gönlü güzellerin en rahmani hülyasıydın.
Sen, yazdıklarını ve konuştuklarını içtimaı hayatta bire bir yaşardın,
Ve sen, yüzde yüz helal süt ile emzirilmiş insan gibi insanların hasıydın.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, yazdığın her şiirinle, insanların taşlaşan kalplerini yumuşatırdın.
Sen, bayramlar gelmeden, küs ve dargınları birbirleriyle barıştırırdın.
Sen, seni sevenleri ve sana gıpta edenleri, asırlık çınar ağacı gölgesi misali serinletirdin.
Ve sen, gönlünde kemlik olmayan iyilik meleği insanları, asil yüreğinde ağırlardın.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, birine sevdalandın ama olmayınca o sevda ile son nefesine kadar onunla yetindin.
Sen, sen yaşadıkça binicisini asla ve asla yarı yolda koymayan en rahvan atlara bindin.
Sen, sen oldun! Yaşam tarzınla ve olaylara bakış açınla, insanlıktan nasiplenenlere örnek oldun.
Ve sen, insanı cennetlik eden sevgi ve muhabbet sadakat ve ahde vefa yolundan hiç mi hiç ayrılmadın.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, samimiyet abidesiydin ve sen lisanı halin ile gönüllerde otağın kurardın.
Sen, karanlıklarda kalmışların, önünü aydınlatan ve hiç sönmeyen fenerdin.
Sen, ömür miadının son anına kadar hak ile batılın güzel ile çirkinin en kutlu zaferiydin.
Ve sen, kendini bildin bileli, kötülüklerin ve çirkinliklerin her türlüsünden beriydin.

Sen, Medeniyetler beşiği Diyarbekir’de doğmakla biz Diyarbekirlilerin medarı iftiharısın.
Sen, yaşam tarzını bilenlerin nazarında, en dertli türküleri çalan gönül sazısın.
Sen, onlarca doktora tezlerine konu olabilecek dillerden düşmeyen ve okundukça okunan şiirlersin.
Ve sen, onlarca dile çevrilecek, kıssadan hisseler dolu hayat felsefesinin iksirisin.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, yapılması gerekenleri işin kolayına kaçmadan her daim aşk ve şevkle yapardın.
Sen, bazen kabına sığmaz bendini yıkmadan taştıkça taşardın.
Sen, sağına, soluna, önüne arkana en rahmani en manidar ziyaları saçardın.
Ve sen, gönül tarlalarında en keskin bilenmiş orak ile dikenleri mahirce biçerdin.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, öylesine içten sevdalandın ki o sevda uğruna tek yaşadın ve dünya nimetlerini attın bir kenara.
Sen, gül sevdalısı bülbüller misali sevdan uğruna düştün hep zara.
Sen, insanlığa, iyiliğe, güzelliğe giden yollarda oldun aşk ve şevkle atılan nara.
Ve sen, "Aşık isen bir gül yeter koklamaya" misali bir güzele meftun gönlünü soktun hardan hara.

Şairlerin şairi Sevgili Sezai Karakoç Bey!
Sen, yazılmakla anlatılmakla kolay kolay bitirilemezsin zira sen yolda kalmışlara kılavuzdun.
Sen, yerin göğün sahibi olan Allah’ın rızasını kazanmak isteyenlere her daim öğüt oldun.
Sen, gerçek sevdayı konuk eden kemlik bilmeyen yufka gönlünü sevgilerle doldurdun.
Ve sen, vefatınla bizleri ve seni sevenleri analı babalı yetim koydun.
19/ Aralık/ 2021
Bu şiirim Simeryayın evi tarafından hazırlanan Sezai Karakoç şiir yarışmasında 3.mansiyan ödülünü almaya hak kazanmıştır.