Sen sen ol sevgi anahtarını bırakma elinden!
Konuşurken balların hası dökülsün dilinden!

Balların hası dökülürse dilinden,
Herkes can kulağıyla dinler seni, doyulmaz olur sohbetinden!

Güzel sohbet etmek, her babayiğidin harcı değildir emin ol kendinden!
Bu emanet canın teninde durdukça, uzaklaşma asla ve asla özünden!

Unutma! Ölüm öldürülmüyor vakti zamanı geldiğinde sen de öleceksin!
Nasıl yaşamışsan, hepsinin hesabını işin kolayına kaçmadan vereceksin!

Gönüllere girmişsen, kolay kolay unutulmazsın her daim hayırla yâd edilirsin!
Fikri güzel, gönlü güzeller tarafından, sevildikçe sevilirsin!

İnsanı cennetlik eden, sevgi ve muhabbetler ile sil gönlün pasını!
Bıkıp usanmadan aşk ve şevkle, ara bul insanların hasını!

Gönlü rahmani sevgilerle dolu olan insanı yakmaz narların hiç biri.
İnsan ölse bile çürümez eti, yaşarken kılavuz edinmişse, kendine şeref abidesi velileri.

Yerin göğün sahibinin bir adı adı da sevgidir.
Barı sevgi olan taşımakla yorulmaz, ahirette cennet-i ala yeridir.

Şiarı barış ve sevgi olan, olur veli zatların baki âlemde komşusu!
Metrelerce uzaktan gelir, tenindeki Muhammedi gül kokusu.

Sevgi satılmaz, sadece ve sadece asil gönüllerde biter yeşerir.
Sevgi yolunda gidenler, en kısa zamanda sevildikçe sevilir.

Muhabbet dağlarında, sevgi fedaisi olmak lazım, ömür miadı henüz bitmeden!
Her şeyin hayırlısını ve güzelini beklemek gerek yerin göğün sahibinden!

Sevgi insanı insan eder, sevgi ile kemlik bilmeyen asil gönüllerde taht kurulur.
Boz bulanık akan sular bile sevgi ile duruldukça durulur.

Sevgi, eder insanı bu üç günlük fani dünya hayatında münevver.
Nefis istese de, istemese de baki yolculuğa olacak vakti geldiğinde ebedi sefer.

Aklıselim düşünen herkes, gönlünü sevgilerle tıka basa doldurur.
Gönül ağaçlarına, gül sevdalısı bülbülleri herdaim kondurur.

Sevgi çilingirdir. Her kapıyı çok kolay mahirce açar.
Etmez insanı sıkıntı ve kederlere, gam ve kasvetlere düçar.

Sevgi ile olur insan cennetlik, narların türlüsü eder ondan hayâ.
Veçhindeki güzellik benzer karanlıkları aydınlatan dolunaya.

Sevgi, insanı vicdan ve merhamet abidesi yapar mert ve babayiğit eder.
Gönül bahçesinde rengârenk yedi veren Muhammedi gülleri biter.

Sevgi, kardeşliği, dostluğu barışçıl duyguları pekiştirdikçe pekiştirir.
Gönlün buz dağlarını, bir anda eritir.

Sevgi, açılmamaktan dolayı paslanmış kapılarını pasını bir anda siler.
Hakkında hayırlı ve güzel olan her şeyi sadece ve sadece Allah’tan diler.

Sevgi, husumet ve adavet duygularını kökünden söküp atar.
İnsanı cennetlik eden muştu belgesini gönül kapısına asar.

Sevgi, en zehirli çıngıraklı yılanı bile deliğinden çıkartıp emrine amade eder.
Gönül ağacına konan gül sevdalısı bülbüller aşk ve şevkle daha bir hoş öter.

Sevgi, tam kıvamında pişmiş bir yemek gibi bırakır damaklarda lezzet üstüne lezzet.
İnsan yaşadıkça, artar yüreğindeki vicdan ile merhamet şeref ile izzzet.

Sevgi, cürümleri bir anda yakar tertemiz eder sevgiyi konuk eden gönülleri.
Kolay kolay sararıp solmaz, dostun dostuna verdiği birbirinden güzel gülleri.
15/Aralık/2021