Küskünüm
Günün
Hangi vaktindeyim bilmiyorum Ayrılıkların, en ayrılığını yaşıyorum Sensizliği hangi lügatta arasam hep eksik Ah ile Vah ile geçiyor ömrüm... Öyle doluyum ki Sensiz ben varla yok arasındayım Ne gözümün yaşını dindirebiliyorum Nede içimde ki yangını söndürebiliyorum Varsın yansın bu dünya Umurumda değil ki artık... Küskünüm işte Sensiz doğan güneşe bile Gözlerim yaşlı, ellerim buz gibi Dalda ki son yapraktan farksız umudum Uzaktan sevmek yakıyor canımı Keşke, sende bir deneseydin sevebilirdin belki beni... Şiir: Fuat İNCİR |