VOLKANI BİLİRMİSİN

Yıllarca;
Acısını öfkesini,
Sindire, sindire homurdar.

Gün gelir;
Öfkesi, acısına yenilir
Ateşler püskürür,
Gök kubbeye.

Hiç sönmeyecek gibi;
İçli, içli yanar.

Külünü savurur;
Dağlara, ovalara.

Kurutur çiçekleri;
Soldurur yeşili, sarı’yı
Kabuk gibi, karabağlar.

Acının; Öfkenin
Harrını söndürmye,
Yağmurlar yeter mi.?

Yıllarca;
Benim kalbimde,
Acısını, öfkesini
Sindire, sindire homurdadı.

Acının; Öfkenin
Harrını söndürmye,
Gözyaşımız yetermi.?

Sen,
Volkanı bilemedin ki.

Volkan benim, ben. .!

İçim Yanar;
Kırmızının, bütün tonlarında.

Duman; Duman
Gri, siyah kapkara
Sıcak tüter dumanım.

Açma ellerimi;
Verme beni yellere,
Kül ocağım’dan,
Savurma beni.

Zaten yanmışım;
Bırakta, küllerim’de tüteyim.


Bilent Atalay
17*12*2021
Bursa