Mevsimler gündönümü yaşıyor
Sen varken
Ben Meğer ne kadar fazlaymışım Şimdi yokluğunla Bedenim Günden güne eriyor Yazılar biraraya gelmiyor Kalemler yazmıyor Şairler yüreği kırıldımı Bir başka seviyor Ama Kimseler bilmiyor Yüreğimde mevsimler gündönümü yaşıyor Önce Rüzgarın nefesi ensemde esiyor Sonra Yağmurun gözyaşı gözlerimden dökülüyor Başıma ayrılık dolu olup yağıyor Ah sevgili Bilsen Şimdi Gün geceye doğuyor Gece güne düşüyor Bir şiir daha Hüzünlü bitiyor |